Abstract
Dit artikel reflecteert op de Costa Ricaanse ervaringen met ecotoerisme door de positieve en negatieve ecologische, economische en sociale effecten van de ontwikkeling van ecotoerisme op vier toeristische bestemmingen te beoordelen: Manuel Antonio, Monteverde, Tortuguero en ASCOMAFOR. Deze bestemmingen vertegenwoordigen verschillende stadia van toeristische ontwikkeling. Uit de inventarisatie blijkt dat de ontwikkeling van ecotoerisme een dilemmakarakter heeft. In vergelijking met alternatieve opties voor landgebruik blijft ecotoerisme een veelbelovende ontwikkelingsstrategie. Het moet echter worden ingebed in een breder proces van capaciteitsopbouw.
Een voorstelling van de toekomst van cultureel toerisme
