Living labs worden steeds populairder in discussies over co-creatie, bestemmingsontwerp en onderwijs, vooral vanwege hun potentieel om zogenaamde ‘wicked problems’ aan te pakken. Het concept van living labs is echter slecht gedefinieerd en critical practitioners waarschuwen dat dit het potentieel van living labs ondermijnt en tot hooggespannen verwachtingen kan leiden. Dit artikel probeert meer duidelijkheid te verschaffen over living labs, het soort werk dat er kan plaatsvinden en de diepgang van de inzichten die ze kunnen opleveren. We geven een taxonomie van verschillende labomgevingen en de verschillende doelen die ze kunnen dienen binnen een toeristische context. Gebaseerd op ervaringen in twee living labs voor stedelijk toerisme in Nederland, wordt beargumenteerd dat living labs niet per se geschikt zijn voor het oplossen van ‘wicked problems’ en dat meer bescheidenheid is vereist bij het bespreken van hun potentieel. Het artikel sluit af met een kritische discussie en mogelijkheden voor verder onderzoek naar de mogelijkheden en beperkingen van het gebruik van living labs om innovatie in onderzoek en de praktijk van het hoger onderwijs te faciliteren.